Hubert Gough

Hubert de la Poer Gough

Gough na zdjęciu z około 1916 roku
generał
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1870 Londyn
Data i miejsce śmierci	18 marca 1963 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1889–1922
Siły zbrojne	British Army
Główne wojny i bitwy	II wojna burska I wojna światowa bitwa pod Loos bitwa nad Sommą bitwa pod Arras bitwa pod Passchendaele operacja Michael
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Hubert de la Poer Gough (ur. 12 sierpnia 1870 w Londynie, zm. 18 marca 1963 tamże) – brytyjski generał, uczestnik II wojny burskiej i I wojny światowej.

Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych. W szeregi armii wstąpił w 1889 roku, był oficerem kawalerii. Służył w Indiach, gdzie szybko awansował. Mając 24 lat, był najmłodszym wiekiem kapitanem w ówczesnych wojskach brytyjskich. Walczył ze zmiennym szczęściem w II wojnie burskiej, po której jego kariera dalej rozwijała się pomyślnie. Wykładał w Staff College w Camberley (1904–1906), następnie objął dowództwo 16. pułku lansjerów, a w 1911 roku osiągnął stopień generała brygady, stając się w ten sposób najmłodszym generałem w brytyjskich szeregach. Stacjonując w Irlandii, w 1914 roku odmówił wykonania rozkazów, w myśl których jego brygada miała wkroczyć do Ulsteru w celu ewentualnej pacyfikacji wystąpienia tamtejszych lojalistów, sprzeciwiających się autonomii dla wyspy. Pociągnął za sobą liczną grupę oficerów (tzw. incydent w Curragh), w efekcie czego rząd zrezygnował z planowanej operacji.

W trakcie I wojny światowej walczył w szeregach Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych (BEF) we Francji. Szybko awansował – w sierpniu 1914 roku dowodził brygadą kawalerii, od września dywizją, natomiast w lipcu 1915 roku objął dowództwo I Korpusu Armijnego. W maju 1916 roku stanął na czele Armii Rezerwowej (5. Armii), stając się najmłodszym dowódcą armii w siłach brytyjskich. Tak efektowny przebieg kariery zawdzięczał poparciu gen. Douglasa Haiga, dowódcy BEF. Jednak jego dowodzenie stało się przedmiotem kontrowersji, tym bardziej że nie udało mu się odnieść spektakularnych sukcesów podczas bitwy nad Sommą (1916), zaś na odcinku w bitwie pod Arras (1917), za który odpowiadał, poniósł porażkę. Zupełnym fiaskiem zakończyła się prowadzona przez niego ofensywa w trakcie bitwy pod Passchendaele (lipiec/sierpień 1917), po której reputacja Gougha spadła wyjątkowo nisko, zarówno wśród władz i korpusu oficerskiego, jak też szeregowych żołnierzy. W marcu 1918 roku jego 5. Armii uległa ofensywie niemieckiej w trakcie operacji Michael i została zmuszona do odwrotu. Jakkolwiek Gough nie był wyłącznie odpowiedziany za przełamanie frontu i zręcznie wycofywał swoje jednostki, uniemożliwiając ich całkowite rozbicie, to został pozbawiony dowództwa.

Służbę czynną zakończył w 1922 roku. W ciągu następnych lat zajmował się polityką, rolnictwem i biznesem, jak również starał się oczyścić swoją reputację, pisząc i wydając prace na temat działań 5. Armii. Podczas II wojny światowej służył w Home Guard. W 1954 roku wydał swoje wspomnienia.

W historiografii I wojny światowej Gough pozostaje jednym z najbardziej kontrowersyjnych brytyjskich generałów. Szczególnie krytycznie ocenia się jego dowodzenie podczas bitwy pod Passchendaele.